dindilim — (Qax) cincilim … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kətə — (Basarkeçər, Biləsuvar, Cəbrayıl, Cəlilabad, Culfa, Füzuli, Gəncə, Göyçay, Xanlar, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Naxçıvan, Ordubad, Tərtər) qutab. – Yazda pencər çıxanda kətə pişirrix’ (Tərtər); – Uşağlar kətə bişirməyçün cıncılım yığdılar… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
balba — is. məh. Cincilim, keşniş, qazayağı və bu kimi bitkilərdən hazırlanan yemək, sıyıq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gicitkən — is. bot. Gövdə və yarpaqlarında dalayıcı tükləri olan ot bitkisi; gəzənə. Böyük bir səadət isə bu yerlərin cincilim, gicitkən kimi otlarla dolu olması idi. S. Vəliyev … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
pencər — is. Müxtəlif yeməli yabanı otların (əməköməci, gicitkən, cincilim və s.) ümumi adı. <Nabat Firəngizə:> Böyük olanda nə olar, bıçağı götür, kətənin pencərini doğra. B. Bayramov. Güləsər taxılın içində pencər yığan qızlardan aralanıb atasına… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti